นักเขียนจากนิตยสารแฟมิซือเรียกเกมว่า "ง่ายสุด ๆ" (super-simple) เทียบกับเกมเมโทรครอส และเปเปอร์บอย และมองว่าเป็นเกมแครชแบนดิคูตในแบบที่ถูกปรับให้ง่าย[1] นักเขียนคนอื่น ๆ มีความคิดเห็นคล้าย ๆ กัน นักวิจารณ์จากไอจีเอ็นเปรียบเทียบเกมนี้กับเกมแครชแบนดิคูต บรรยายว่าการเล่นเกม "เรียบง่าย [และ] เน้นความจำ" และกล่าวว่าสิ่งที่ทำให้เกมเป็นที่จดจำคือ "เป็นสมมติฐานพิลึกอย่างสุดโต่ง" พวกเขายังรู้สึกว่าเกมไม่ได้แย่ และคุ้มราคา ซึ่งพวกเขามองว่าราคาถูก[2] เจมส์ มิเอลก์ จากเว็บไซต์เกมสปอตเรียกเกมนี้ว่า "สิ่งบันเทิงใจเล็ก ๆ ที่ยอดเยี่ยม" (nifty little distraction) และกล่าวว่าวิธีการเล่นคล้าย ๆ กับ "พลวัตเกมโบราณของปีก่อน ๆ" (old-school gaming dynamics of yesteryear) เขาให้ความเห็นกับราคาที่ต่ำ แต่กล่าวว่ามันเป็นเกมที่หาจุดสนใจได้ยาก[5]

ใน ค.ศ. 2011 อแอลลิสแตร์ พินซอฟ จากบล็อกดิสทรักทอยด์วิจารณ์เกม โดยมองว่าเป็นการผสมผสานระหว่างเกมเปเปอร์บอย และมัสเซิลมาร์ช ในเรื่องของความซับซ้อนและความเร็ว และเทียบกับการเล่นของเกมแครชแบนดิคูต เขาพบว่ามันเป็น "ภาพน่าตื่นเต้นบิดเบี้ยวมีสเน่ห์อย่างอัศจรรย์" ที่ลำบากหากจะไม่ชอบเกมนี้ เขากล่าวว่าเหตุผลหลักที่เล่นเกมนี้คือ "ความวิกลจริตอย่างที่สุด" (the sheer lunacy) โดยกล่าวว่าเกมถูกอเมริกา "ครอบงำ" และพรรณนาชาวอเมริกันว่า "คนบ้านนอกที่โสโครก" (unhygienic hillbillies) ในแบบที่ไม่ชัดเจนว่าเป็นการล้อเลียนตนเองหรือไม่ เขาสรุปว่าเกมเป็นเกมที่ตลก แต่ไม่ดีเยี่ยม และสิ่งที่น่าขันและรายละเอียดเล็ก ๆ จำนวนมากในเกมทำให้เกมดู "โง่เง่าอย่างมีเสน่ห์" (charmingly brain-dead)[3] ใน ค.ศ. 2013 จัสติน อะมีร์คานี จากนิตยสารคอมเพล็กซ์รวมเกมนี้เข้ากับรายชื่อวิดีโอเกมที่ใช้ชื่อบริษัทที่ "ไม่ได้ห่วย" และกล่าวว่ากราฟิกของเกมไม่ดีนัก กลไกของเกมดูคล้ายกับเกมเทมเพิลรัน ซึ่งอะมีร์คานีมองว่าเป็นเกมบนไอโอเอสที่เขาชื่นชอบ เขาสรุปว่าเป๊ปซี่แมนไม่ใช่เกมที่แย่สำหรับคนที่มีการตอบสนองเร็ว ตราบใดที่พวกเขาทนสิ่งโฆษณาจำนวนมากในเกมได้ เขากล่าวอีกว่า เป๊ปซี่แมน เป็นแอดเวอร์เกมที่มี "อัตราตราสัญลักษณ์สินค้าต่อวินาที" สูงมาก[4]